مقدمه

بسمه تعالی

هر از گاهی ، احساس دلتنگی خاصی میکنم ، از اونا که تنها با نوشتن برطرف می شه. هروقت جایی رو برای نوشتن میخواستم  اولین فکرم کاغذ و قلم بود.

 اما باگذشت دفعات متعدد از نوشتن افکارم ، احساس میکنم کاغذ و قلم پاسخگوی من نیست ، نه این که خیال کنید کاغذ ظرفیت زیبایی نوشتارم را 

ندارد  نه ، فقط میخواستم کاغذ و قلم را فدای بلبشوی ذهنم نکنم.

چون با این اوضاع و احوال افکارم ، به تجربه فهمیدم که برای هر بار نوشتن حداقل به یک دفتر صد برگ نیاز دارم. که هر صفحه بنویسم و خط بزنم تا به 

مقصود دلم برسم.

اما فکر کنم اینجا دیگه اون خسارات رو نداشته باشم، امیدوارم منو رو میون خودتون بپذیرید